De relatie met je arts

Heb jij je droomarts al gevonden? Natuurlijk, hij of zij hoeft heus niet zo knap te zijn als George Clooney of Patrick Dempsey. Al zou het wel leuk meegenomen zijn. Maar het allerliefste willen we gewoon beter worden, en in elk geval willen we met iemand van doen hebben die ons serieus neemt en ons met empathie en gelijkwaardigheid tegemoet treedt.

We hebben allemaal regelmatig te maken met artsen. Of het nu de huisarts, de specialist, de bedrijfsarts of de UWV-arts is. Je hebt jonge artsen en oudere, mannen en vrouwen, goede  en slechte, lompe en empathische, aardige en vervelende, geïnteresseerde en botte. Wat dat betreft is het net als in de gewone wereld. Over het algemeen heb je niet zoveel te kiezen, zeker niet met die nieuwe regels van de zorgverzekeraars. Je moet geluk hebben, je kunt pech hebben. Toch is het verschrikkelijk belangrijk voor ons, pijnpatiënten, om een arts te vinden die aardig en begrijpend is.

Ik heb al heel veel artsen meegemaakt in mijn leven. Zowel voor mezelf, als voor mijn kinderen, en niet te vergeten voor mijn moeder die inmiddels 90 is, en ook een medisch dossier heeft dat niet meer met een hand is op te pakken (ja heus, ze werken in haar ziekenhuis nog steeds met papieren dossiers).

Ik heb het onnoemlijke geluk gehad dat, toen ik drie jaar geleden zowel lichamelijk als geestelijk op mijn diepste punt ooit zat, ik terecht kwam bij de liefste arts die ik ooit ben tegengekomen Nog steeds geloof ik dat alleen al deze dokter, door de houding die ze uitstraalde, het startschot voor mijn weg omhoog heeft gegeven. En ook al had zij mij destijds medisch niets voor mij kunnen doen, haar begrip, empathie en vastberadenheid om mij te helpen deden mijn geestelijke gesteldheid zo enorm veel goed, dat alleen daardoor mijn pijn al wat minder zwaar werd om te dragen.

Bij deze artsen wil je liever niet terechtkomen:

1. De arts die voor je verborgen houdt wat er op zijn of haar computerscherm te zien is. Een arts die je op gelijkwaardige basis tegemoet treedt zal het scherm naar je toedraaien, zodat je samen naar de getallen, X-foto’s etc kunt kijken, waarbij hij of zij uitleg geeft. Op die manier kun je samen je medicatie en andere voor jou belangrijke zaken bespreken. Je staat als partners voor jouw behandelplan.
2. De arts die je niet aankijkt wanneer hij tegen je praat, maar je vragen stelt terwijl hij intussen typt en op zijn computerscherm tuurt. Zo irritant! Én onbeschoft. Ik had eens een internist die dat deed. Achteraf had ik zo’n spijt dat ik niet naar hem gezwaaid had en gezegd: “Hallo dokter, ik zit hier hoor”.
3. De arts die je niet eerlijk zegt dat hij jou niet kan helpen. Als een dokter niet weet of hij je kan helpen is het fijner dat hij of zij dat gewoon tegen je zegt. Dat kunnen wij patiënten heus wel aan. We weten liever waar we aan toe zijn dan dat ons valse hoop wordt gegeven. Ik ben in het verleden vaker bij een arts of therapeut geweest die ronduit zei dat hij (sorry, het waren in dit geval echt altijd mannen) me kon helpen. Na een veel medicatie, therapie of andere hulpmiddelen, die me vaak veel tijd en soms ook geld kostten -maar maakt niet uit, om beter te worden heb je alles over- kwamen we tot de conclusie dat alle moeite tevergeefs was. Vaak werd het dan ook nog op een of andere manier zo gedraaid alsof het mijn schuld was. Maar ook zonder dat was de frustratie en teleurstelling al groot genoeg. Laten artsen, indien relevant, ronduit zeggen dat ze hun stinkende best gaan doen maar dat ze niet zeker weten of hun behandeling zal gaan helpen. Of daar wellicht zelfs ernstig aan twijfelen. Ook al gaat hij of zij mij niet beter maken, hij of zij zal wel op mijn lijstje van goede artsen terechtkomen.
4. De arts die nauwelijks of te snel instructies geeft bij nieuwe medicatie. Het is niet goed wanneer je na je bezoek aan je dokter thuiskomt en je hebt geen flauw idee meer waarvoor het nieuwe medicijn dient, hoe lang je het moet gebruiken en wanneer je weer bij de arts terug moet komen, of misschien zelfs moet bellen over de effecten. Leer je aan om te vragen om de instructies en die nog eens hardop tegen je dokter te herhalen voor je de deur uitloopt.
5. De arts die je als een klein kind behandelt. Je mag dan wellicht geen medische opleiding hebben, maar dat wil niet zeggen dat je niet veel weet over je ziekte en alles wat daarbij komt. Zeker sinds het bestaan van internet zijn wij patiënten een stuk beter op de hoogte; over sommige aspecten soms nog beter dan de arts. Realiseer je daarbij wel dat niet alles dat je op internet vindt klopt. Behoud een gezonde dosis argwaan wanneer de informatie van leken komt of van bijvoorbeeld een farmaceutisch bedrijf.
6. De arts die je niet als totaal persoon ziet, maar alleen het deel van jou dat onder zijn specialisme valt. We kunnen ons lichaam niet zomaar onderverdelen in de diverse specialismen. Als we in een bepaald deel een probleem hebben heeft dit ook heel vaak invloed op andere delen van ons lichaam. Als ik bij een arts kom wil ik dan ook dat hij of zij die problemen ook serieus bekijkt en zo nodig meeneemt in het behandelplan.
7. De arts die een aantal ziektes nog steeds niet erkent als serieuze diagnose en van mening is dat fibromyalgie, ME/CVE, CRPS enzovoort alleen ‘tussen de oren’ bestaat. Als je een van deze ziektes hebt en je komt wellicht voor andere klachten bij een specialist terecht die smalend zijn wenkbrauwen optrekt wanneer jij hem vertelt welke chronische ziekte jij hebt weet je al dat het waarschijnlijk niks gaat worden met dit bezoek. Ga via huisarts of patiëntenvereniging op zoek naar iemand die je wel serieus neemt.

Vond je dit stuk interessant, leuk, waardevol? Dan zou ik het heel erg leuk vinden wanneer je dit zou willen delen op sociale media of via de mail. Hieronder vind je de mogelijkheden. Ook reacties onder dit blog worden ontzettend gewaardeerd.

Wil je dit artikel delen of gebruiken in een tijdschrift, nieuwsbrief of website?
Dat is prima, zolang je de volgende zin en een werkende link naar mijn website (www.boek-en-steun.nl) plaatst: 
“Door Anna Raymann, fysiotherapeute, schrijfster, chronisch pijnpatiënt en deskundige met betrekking tot de sociale gevolgen van het hebben van chronische pijn, Boek-en-steun.
Auteur van:
“Lieve help! Steunen en gesteund worden bij chronische pijn en ander onzichtbaar leed” 
 en
“Limiet gehaald. Een bijzonder jaar uit het leven van een chronisch pijnpatiënt”

Meer blogs vind je hier 

Ga naar de Facebookpagina van Boek-en-steun, like ons en blijf op de hoogte van alle nieuws, tips en nieuwe blogs

Volg ook het Twitter-account van Boek-en-steun: @stronghelper