Hoe een trauma uit het verleden je pijnervaring kan beïnvloeden
Het mysterie van chronische pijn steeds verder ontrafeld
In de medische wereld wordt steeds vaker erkend dat de behandelingen, die er in de afgelopen decennia op mensen met chronische pijn zijn losgelaten, bij veel patienten niet werken. Er zworden meer (zware) medicijnen voorgeschreven, de operaties worden steeds ingenieuzer en het aantal pijnklinieken neemt almaar toe. Toch hebben al deze bedachte oplossingen niet kunnen voorkomen dat het aantal chronisch pijnpatiënten wereldwijd alleen maar gestegen is.
Zenuwstelsel
Steeds vaker ook verschijnen er studies en artikelen van top-artsen en wetenschappers, waarin gesteld wordt dat het antwoord op chronische pijn gezocht moet worden in het kalmeren, herstellen en resetten van het aangedane zenuwstelsel. Waarom herstelt de ene persoon gemakkelijk van een gebroken enkel zonder restverschijnselen, en houdt een ander er levenslange pijn aan over? De antwoorden zijn te vinden in de hersenen en het zenuwstelsel van die persoon. Een van de mogelijke triggers voor het ontstaan van chronische pijn zijn trauma’s die in het verleden hebben plaatsgevonden.
Dr Abaci
Het artikel hieronder is onlangs gepubliceerd op WebMD, en is geschreven door Peter Abaci. Hij is arts en een van werelds bekendste deskundigen m.b.t. pijn, en medeoprichter en medisch directeur van het Bay Area Pain and Wellness center in Californië.
Hoe een trauma uit je verleden jouw pijnervaring kunnen beïnvloeden.
Onze pijnervaring kan veel te maken hebben met ons verleden, vooral wanneer er in ons verleden een of meerdere trauma’s hebben plaatsgevonden. Onderzoek toont ons dat de ernst van een pijnprobleem, zelfs de fysieke beperkingen die er door ontstaan zijn, kan worden beïnvloed door traumatische gebeurtenissen van eerder in ons leven. Dit zonder dat wij ons daarvan bewust zijn, ons het wellicht zelfs niet eens herinneren!
Het is zelfs zo dat studies over dit onderwerp hebben ontdekt dat de aanwezigheid van trauma in het verleden leidde tot een tweevoudige tot drievoudige toename in de daaropvolgende ontwikkeling van chronische wijdverspreide pijn. Meldingen van misbruik in de kinderjaren werden geassocieerd met maar liefst een 97 % toename van het risico op chronische pijn op volwassen leeftijd. Het risico neemt niet alleen toe met misbruik, maar er zijn ook verbanden gevonden met andere schadelijke gebeurtenissen uit de kindertijd, waaronder ziekenhuisopnames, financiële crises bij gezinnen en de dood van een ouder.
Vechten of vluchten
Het verband tussen een trauma uit het verleden en de huidige pijn heeft te maken met de manier waarop onze hersenen reageren op trauma. Een trauma, of dat nu fysiek of emotioneel is, veroorzaakt een vecht- of vluchtreactie. Hierbij doorlopen onze fysiologische systemen zeer snel een reeks complete veranderingen, bedoeld om ons te helpen het gevaar af te weren of eraan te ontsnappen. Trauma-experts noemen dit een staat van hoogste opwinding.
Smeulen
Zodra het trauma voorbij is, kan het zenuwstelsel weer langzaam kalmeren, waardoor de toestand van de hoogste opwinding wordt beëindigd. De littekens van deze reactie kunnen echter blijven bestaan, soms diep in het zenuwstelsel ingebed of smeulend vlak onder de oppervlakte. Met andere woorden, onze toestand van hoogste opwinding kan in slaap gesust zijn, maar de hersenen behouden het vermogen om het later in het leven vrij te geven. Dat gebeurt dan vooral wanneer ze worden geconfronteerd met een nieuwe uitdaging. Misschien is het meest herkenbare voorbeeld van de effecten van een trauma uit het verleden te zien bij ex-militaire veteranen, die een posttraumatische stressstoornis hebben ontwikkeld door hun ervaringen in oorlogsgebieden. Die onderhuids sudderende spanningen kunnen ook littekens zijn van schadelijke gebeurtenissen uit de kindertijd, zoals episodes van emotionele, fysieke of seksueel misbruik.
Invloed op pijnervaring
Ons opgeslagen traumageheugen kan van invloed zijn op een pijnervaring die zich vele jaren of zelfs decennia later kan voordoen. Dus een volledig afzonderlijke gebeurtenis later in het leven, zoals van een ladder vallen of een simpele enkelverstuiking, kan de vrijgave van een eerder opgeslagen fysiologische en emotionele traumarespons activeren. En dit gebeurt allemaal zonder zelfs bewust na te denken over of te onthouden wat de voorafgaande traumatische gebeurtenis veroorzaakte. Een stortvloed van stresschemicaliën en boodschappers reconstrueren die hoogste opwinding-stand, waardoor de pijn nog intenser en overweldigender wordt omdat we ons alleen nog maar op het gevaar kunnen concentreren dat nu de pijn is.
Behandelen
Bij de behandeling van een patiënt met chronische pijn die ook actieve traumasymptomen ervaart, heb ik ondervonden dat het echt moeilijk is om vooruitgang te boeken op het gebied van pijnbeheer als de traumasymptomen niet ook actief worden behandeld. Soms kan het schip gewoon niet navigeren waar het heen moet, totdat de storm stiller wordt. Als jij merkt dat je tekenen van die hoogste opwinding ervaart, zoals angstgevoelens, paniekaanvallen, prikkelbaarheid en slapeloosheid, zorg er dan voor dat jouw arts op de hoogte is van hoe je je voelt en vraag advies over de behandelingsmogelijkheden.
De inhoud van mijn blogs mag niet beschouwd worden als een medisch advies, diagnose of behandeling. Het is alleen bedoeld als informatie en geeft slechts mijn mening weer.
Veel meer over chronische pijn en relaties vind je in het boek ‘Lieve Help!’
Hierin heel veel tips en adviezen, alle do’s en don’ts, met betrekking tot het leven met chronische pijn, voor zowel de persoon met pijn, als ook voor de mensen om hem of haar heen.
Het boek heeft sinds zijn verschijning alleen maar 5****** recensies gehad, zowel van pijnpatiënten en de mensen om hen heen, alsook van (pijn)artsen, psychologen en therapeuten. Nu ook als e-book en in afzonderlijke delen verkrijgbaar
Lees meer over ‘Lieve Help’ hier.
Alles over (over)leven met pijn vind je in mijn boek; ‘Over leven met chronische pijn’.
Ook dit boek heeft louter 5***** recensies gehad, van zowel patiënten als vele pijnartsen.
Je leest hier alles over het boek *(met een voorwoord van naurowetenschapper en deskunige op het gebied van pijn: Ben van Cranenburgh
Wil je dit blogartikel delen of gebruiken in een tijdschrift, nieuwsbrief of website?
Dat is prima, zolang je de volgende zin en een werkende link naar mijn website (www.boek-en-steun.nl) plaatst:
“Door Anna Raymann, auteur van: “Lieve help! ” en ‘Over leven met chronische pijn’.
Meer blogs vind je hier
Ga (net ruim 2000 anderen) ook eens naar de Facebookpagina van Boek-en-steun, like ons en blijf op de hoogte van alle nieuws, tips en adviezen.
Ook is er de Besloten Facebook-groep; Chronische pijngroep Boek-en-steun, waar je met 4000 lotgenoten kunt chatten, vragen kunt stellen en steun kunt geven en krijgen.
nooit beseft dat ook dit een vervolg kon zijn van mijn trauma’s uit mijn kindertijd. dacht dat ik alles vrij goed verwerkt had maar blijkbaar ligt zoiets idd nog onderhuids te smeulen…
Wat een interessante blog Anna. Ik heb alleen, voor zover ik weet dus, echt nooit een trauma meegemaakt in mijn leven en ook niet in mijn jeugd. Of het moet de vroege dood van mijn opa zijn geweest, maar of dat nu een trauma was? In mijn ogen, ik was 10 en opa 65, was hij toen al heel oud en oma pakte het goed op. Ging naar het eerste bejaardenhuis dat in die woonplaats werd gebouw. Ik had een fijne jeugd.
Maar ik kan me er zeker wel wat bij voorstellen.
Gelukkig kun je het niet omdraaien, dus het is niet zondat iedereen met chronische pijn een trauma in het verleden heeft meegemaakt. Overigens, het hoeft niet perse in je jeugd te zijn. Kan ook ergens in je volwassenen leven, vóórdat je chronische pijn kreeg.
Ik heb zoveel mee gemaakt. Jeugdtrauma maar ook later. Opgenomen geweest. Angst, depressie en vele paniekaanvallen. Nu gaat het goed. Gebruik alleen lorazepam. En voor mijn Hart. Pijnstillers helpen niet meer.
Pingback: Boek en Steun Waarom een diagnose er vaak niet toe doet - Boek en Steun