Niet schrikken, dit blog heeft, naar het lijkt, een wat negatieve start. Als je even verder leest, kom je erachter dat het goed afloopt. Zo goed mogelijk in ieder geval. Positief denken is wat mij over het algemeen op de been houdt. Meestal. Vandaag even niet. Of nog niet. Jeetje, en dit is mijn kennismaking met jullie. Ik hoop dat je nog even verder durft te lezen.

Ik word wakker met een geradbraakt lijf, een kurkdroge mond en keel en een knallende hoofdpijn. Meteen doemt mijn to do lijst op en ik barst in tranen uit. Spreekwoordelijke tranen dan, want Sjögren laat naast krokodillentranen geen echte tranen meer toe. Opgedroogd zeg maar. Maar goed, eerst even plassen en koffie. De gang naar toilet en koffieapparaat gaan op de automatische piloot. Het eerste kwartier ben ik niet aanspreekbaar. Ik prijs me gelukkig dat mijn medebewoners het pand al hebben verlaten; kan ik stil zijn en even lekker chagrijnen.  Ik zit op mijn denkstoel en denk de verkeerde kant op. Dit denken gaat mij weinig vooruitgang opleveren vandaag, ik weet het, maar goh, ik ben zo zielig…en zwaar gefrustreerd.

Waar gaat mijn denken de verkeerde kant op?

Het gaat zo: ik open facebook en zie onmiddellijk allerlei mensen voorbijkomen die leuke dingen doen en hard aan het werk zijn. Veel leuker en harder dan ik kan. Verder dan hun facebookwall kan ik niet kijken, dus maak ik er zelf verhaaltjes bij en in die verhaaltjes hebben zij alles voor elkaar.

Hetzelfde zie ik als ik naar buiten kijk. Mensen ‘ lopen hard te lopen’, fietsen voorbij naar hun werk en in mijn ogen stralen ze allemaal en zijn ze zo fit als een hoentje. Niets aan het handje. Alles onder controle. Mijn verhaal ziet er zoooooo anders uit. Ik denk aan de lange lijst die ik begin van de week heb gemaakt. TO DO schreeuwt de lijst. Het is nu donderdag en ik heb nog maar drie vinkjes van de tien. Ik raak een beetje in paniek, neem nog maar een koffie en nestel mijn zielige pijnlijke ruggetje tegen de verwarming;  geenszins van plan om nog op te staan vandaag. Vervolgens laat ik een aantal nare gebeurtenissen van de laatste tijd nog even de revue passeren en verlang uiteindelijk heel sterk naar een dekentje op de bank en Netflix kijken. Weg van mijn gedachten en weg van mezelf.

De ervaring leert

Voorheen zou ik hier aan hebben toegegeven. Ik zou gegaan zijn voor korte termijn genot en gemak. Nu weet ik inmiddels dat dit niet gaat werken voor de lange termijn. Ik weet dat als ik vandaag start op die bank, ik er niet meer vanaf kom. Ik zal ook teveel eten en dan heb ik het niet over een bak tomaten. De dag zal eindigen met een rothumeur en een nog vermoeider lijf door een teveel aan snelle koolhydraten. Waardeloos zal ik mij voelen en dat heeft zijn weerslag op alles. Niet erg bevorderlijk voor de sfeer in huis ook…

Omdenken en gedachten op waarheid onderzoeken 

Ik laat mijn gedachten en gevoelens op zulke momenten toe. Zo ook vandaag. Ik sluit mijn ogen en ben stil. Wat gaat er allemaal door mijn hoofd? Gedachten komen en gaan. Ze laten zich niet sturen.  Er tegen vechten maakt dat ze nog harder gaan schreeuwen. Ik doe geen moeite ze te verdringen. Ze blijven toch.

Ik kan wèl zelf kiezen wat ik met deze gedachten ga doen. Neem ik ze serieus en plof ik gewenteld in zelfmedelijden op de bank of onderwerp ik ze aan een pittig onderzoek?

“Wie zegt dat het waar is wat jij zegt gedachte?”  En daar begint het relativeren. Ik weet heus wel dat Facebook ‘ a World of make believe’ is en dat ieder huisje zijn kruisje heeft. Ik besef op zulke momenten ook wat ik allemaal wèl heb en waar ik dankbaar voor voor mag zijn.

Als ik iets rustiger ben in mijn hoofd neem ik de To Do lijst onder de loep. Ik kies een paar zaken uit die echt belangrijk zijn en vertel mezelf dat een beetje stof in huis het einde van de wereld niet betekent en dat ik vandaag nog uit de vriezer kan eten. Dit geeft al een beetje meer lucht.

Zo mijmerend kom ik op de gedachte om dit blog te schrijven. Ze noemen dat inspiratie geloof ik.

Ik denk mijn gedachten letterlijk de goede kant op; de positieve kant.

Samenvattend kan ik je uit ervaring adviseren:

Heb geen oordeel over je ‘negatieve’ gedachten.

Onderzoek gedachten altijd op waarheid.

Wees eerlijk naar jezelf. Net alsof doen kost zoveel energie.

Blijf kijken naar wat je wel hebt (relativeren).

Accepteer en respecteer wat je echt niet kan (niet bagatelliseren).

Zorg goed voor jezelf in alle opzichten.

Neem af en toe een goed stuk chocola ( een persoonlijk dingetje van mij).

Jank als je daar zin in hebt en lach om jezelf als het nodig is.

Perfectie is saai.

Je bent oké. Gewoon zoals je bent.

En oh ja, voor ik het vergeet…

Ik ben Pia Harrevelt – 53 jaar – Getrouwd – Drie volwassen kinderen – Gecertificeerd ervaringsdeskundig coach voor chronisch zieken –  Sjögrenpatient  – Voedingsconsulent – Leefstijlcoach –  Mindfulnesstrainer – Gek op chocola, Italië, koken, lekker eten, mijn man en kinderen – bijnaam Malle Pietje.

Wil je meer over mij weten of ben je nieuwsgierig naar wat ik doe?

Kijk op mijn website www.piaharrevelt.nl

Ps…..binnenkort start ik in Pijnacker een gespreksgroep met als onderwerp: ‘ Leven en werken met een chronische ziekte’.  Voor meer informatie kunnen je mailen naar info@piaharrevelt.nl

Deelname is gratis.