Ieder mens heeft bepaalde verwachtingen hoe zijn of haar leven zal gaan verlopen. Maar het leven heeft er een handje van om zijn eigen weg te volgen. Zoals het krijgen van chronische pijn bijvoorbeeld.

Heb jij je de laatste tijd nog wel eens afgevraagd wat je nou eigenlijk precies verwacht?

Stel je verwachtingen bij
Je hoort chronisch pijnpatiënten vaak zeggen dat ze zich het leven heel anders hadden voorgesteld. Ze voelen zich door anderen in de steek gelaten en vinden dat ze niet krijgen waar ze behoefte aan hebben. Daarbij voelen ze zich vaak schuldig omdat ze niet genoeg voor anderen kunnen doen. Of ze balen van zichzelf omdat ze niet alles doen wat ze eigenlijk zouden moeten doen.

Natuurlijk is het menselijk om hoge eisen aan jezelf te stellen, en verwachtingen te hebben hoe anderen zich ten opzichte van jou moeten gedragen. Zeker wanneer dat over de mensen gaat die dicht bij je staan, zoals je familie en je vrienden, of de artsen waarmee je te maken hebt.

Een van de meest frustrerende aspecten van het hebben van aanhoudende pijn is dat je jezelf steeds weer moet aanpassen aan de uitdaging hoe je voor jezelf de beste zorg regelt, en de verantwoordelijkheden die daarbij komen kijken-en waar je nooit om hebt gevraagd. Daarnaast ben je ook nog eens afhankelijk van anderen, die het ook soms niet allemaal zo goed doen. “Kan iedereen niet gewoon doen wat hij moet doen”, vraag je je misschien wel eens af, “inclusief ikzelf?”

 Verwacht geen 100%!
Kijk, dat is nu net waarom het mis gaat. Die verwachting dat jij en die anderen alles perfect moeten doen. Dat is precies de valkuil waardoor je keer op keer teleurgesteld wordt.

Achter de wetenschap en technologie van de gezondheidszorg zitten mensen. En mensen zijn nu eenmaal niet perfect. Soms zijn de professionals in de gezondheidszorg niet zo erg toegankelijk. Soms doen zich vertragingen of uitstel voor, en daarbij loop je vaak tegen de beperkingen en ongemakken van de georganiseerde zorg aan.
En dan heb je nog die familieleden die je niet echt steunen, omdat ze het niet kunnen, niet weten hoe, of het gewoon niet willen.
En jij bent ook maar een mens. Met je goede en slechte dagen, je goede bedoelingen en je eigen beperkingen.

Als je er nu eens van uitgaat dat je met mensen te maken hebt die allemaal hun goede en slechte kanten hebben, en daarom in plaats van volmaaktheid nu eens onvolmaaktheid verwacht? Als je nu eens gaat kijken welke delen van je leven echt op 100 % moeten functioneren, en bij welke delen je wat minder kritisch kunt zijn? Als je dan daar je verwachtingen eens terugschroeft naar 80%?
Dit zou niet alleen betekenen dat je de menselijke kant van zowel je zelf als de ander accepteert, maar het zou je ook behoeden voor heel wat teleurstellingen. Om nog maar te zwijgen van alle stress die je dan minder zou hebben.

Hoe stel je je verwachtingen bij tot 80%?
Ben je bereid om de 80% verwachting een kans te geven? Hieronder vind je een paar ideeën over hoe je dat zou kunnen doen. Hoe je je wat soepeler kunt opstellen en hoe je zowel jezelf als de ander wat meer ruimte geeft.
Als eerste moet je je focussen op alles wat te maken heeft met de zorg voor jou zelf. De aandacht voor jouw gezondheid moet namelijk voorop staan. Dat wil dus zeggen: je medicatie, je dieet, je rust, je oefeningen, en alles wat je verder nog nodig hebt, moet zo goed mogelijk geregeld worden. Het moge duidelijk zijn dat je voor dit aspect van je leven voor de volle 100% moet gaan. Jouw gezondheid is nu eenmaal de basis van je leven.
Aangezien je nu eenmaal niet superman, (of vrouw), bent zal het 100% geven aan de zorg voor jezelf betekenen dat je op andere aspecten van je leven wat toe moet geven en wellicht enkele aanpassingen zult moeten doen. Als je voor 80% gaat wil dat echter niet zeggen dat je maar meteen alles overboord moet gooien zoals het nu is. Wel zul je een paar prioriteiten moeten verleggen, zodat je zelf ook minder onder druk zult komen te staan.

Familie
Laten we eens beginnen met je familie. Natuurlijk zou je het liefste ook 100% aan je gezin willen geven. Maar hoe gaat dat meestal in de praktijk? Jij en je partner werken zich al drie slagen in de rondte om, wellicht naast een baan, alle huiselijke taken op de knappen, om je sociale contacten op peil te houden, terwijl je daarnaast natuurlijk ook graag quality-time met je kinderen wilt doorbrengen. Als jij jezelf hier in herkent wordt het misschien wel tijd om eens goed te gaan kijken waar je wat ruimte kunt gaan creëren.

Misschien zou je huis best wel een beetje minder opgeruimd en blinkend schoon kunnen zijn. Zolang de hygiëne niet in het geding komt mag je daar best wel wat minder perfectionistisch worden. Het is ook  echt geen ramp als de was eens een dagje langer blijft liggen en het gras een weekje later gemaaid wordt. En hoe erg zou het zijn om af en toe om hulp te vragen aan familie en vrienden, om een aantal zaken uit handen te geven en hen de kans te geven om wat voor je te doen?

Je wordt niet teleurgesteld door de ander, je wordt alleen teleurgesteld door wat jij van die ander verwacht.
Mensen doen nu eenmaal niet altijd precies wat jij vindt, -of hoopt- dat ze zouden moeten doen. Iedereen heeft van die dagen dat hij niet op zijn best is,  zich niet lekker voelt, of gewoon even met zichzelf bezig is. Zou je hen niet eens die ruimte willen geven in plaats van altijd 100% van hen te verwachten? Aangezien je hier met mensen te maken hebt is een 80% score echt zo gek nog niet. Een beetje meer geduld zal al helpen.

Bekijk eens of je je tijd anders kunt indelen
Wat  vind je dat er nu echt ‘móet’? Iets wat je heel graag wilt of iets dat je vindt dat moet? Moet je echt wel naar die vergadering of bijeenkomst of naar die activiteit in het weekend? Als je nu eens met de 80% regel naar al deze verplichtingen gaat kijken, en dat goed genoeg vindt, zou dat al veel meer balans in je leven kunnen brengen.

En wat jou zelf betreft?
Probeer ook eens wat minder kritisch naar jezelf te kijken. Als je dat stemmetje in je binnenste hoort over wat je had moeten doen, of wat je niet zo heel goed hebt gedaan, denk dan weer aan de 80% regel. Je zou echt al trots op jezelf mogen zijn vanwege het feit dat je zo goed mogelijk je best doet!

Dan over het woord ‘moeten’. Elke keer als dat woordje in je hoofd kruipt moet je jezelf afvragen: “Van wíe moet dat?”  Als je je dat elke keer afvraagt kun je per keer beoordelen of de behoefte om het perfect te doen, -of om onnodige druk op jezelf of op anderen te leggen-, niet in strijd is met jouw welzijn.

Probeer dat perfectionisme los te laten. Als je mededogen met jezelf hebt, dan zul je dat ook wat meer met de ander kunnen hebben.

Vond je dit stuk interessant, leuk, waardevol? Dan zou ik het heel erg leuk vinden wanneer je dit artikel zou willen delen op social media of via de mail. Onderaan deze pagina vind je de mogelijkheden. Ook aanvullingen en andere reacties onder dit blog worden ontzettend gewaardeerd.

Wil jij op de hoogte blijven van nieuwe blogs en andere tips, nieuwtjes en evenementen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief van Boek-en-steun. Je kunt je uiteraard altijd weer met 1 muisklik uitschrijven.

De inhoud van mijn blogs mag niet beschouwd worden als een medisch advies, diagnose of behandeling. Het is alleen bedoeld als informatie en geeft slechts mijn mening weer.

Veel meer over chronische pijn en relaties vind je in het boek  ‘Lieve Help!’. Hierin heel veel tips en adviezen, alle do’s en don’ts,  met betrekking tot het leven met chronische pijn, voor zowel de persoon met pijn, als ook voor de mensen om hem of haar heen. Het boek heeft sinds zijn verschijning alleen maar 5****** recensies gehad, zowel van pijnpatiënten en de mensen om hen heen, alsook van (pijn)artsen, psychologen en therapeuten. Lees meer over ‘Lieve Help’ hier. 

Wil je dit blogartikel delen of gebruiken in een tijdschrift, nieuwsbrief of website? Dat is prima, zolang je de volgende zin en een werkende link naar mijn website (www.boek-en-steun.nl) plaatst: “Door Anna Raymann, fysiotherapeute, schrijfster, chronisch pijnpatiënt en deskundige met betrekking tot de sociale gevolgen van chronische pijn, Boek-en-steun”.  Auteur van: “Lieve help! Steunen en gesteund worden bij chronische pijn en ander onzichtbaar leed”

Meer blogs van Boek-en-steun.

Ga (net als meer dan 1800 anderen) ook eens naar de Facebookpagina van Boek-en-steun, like ons en blijf op de hoogte van alle nieuws, tips en adviezen.

Nieuw is de Besloten Facebook-groep; Chronische pijngroep Boek-en-steun, waar je met meer dan 2500 lotgenoten kunt chatten, vragen kunt stellen en steun kunt geven en krijgen.